Shakedown Tim & The Rhythm Revue (B) Blues - Rhythm 'n Blues - CD presentation Missy Sippy Gent (14-06-2018) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Shakedown Tim © Rootsville 2018

Ondertussen begin ik stad Gent al goed te kennen, hoewel mijn kennis beperkt blijft tot de weg naar en van de Missy Sippy, Maar ach, alle wegen leiden naar de goede juke joints en dat is er toch wel eentje van formaat.

Vandaag weer eens wat blues, want Shakedown Tim & The Rhythm Revue kwam zijn nieuwe cd 'Shakedown's Th'owdown’ voorstellen (album report). Knappe cd, bestaande uit een stevige verzameling aanstekelijke Blues, Jump, R&B, Swing, Mambo en Rock ’n roll songs. De cd werd geproduced door niemand minder dan James Harman, die dan ook drie nummers meeblaast op de Mississippi saxofoon en verder horen we ook nog de stem van Kathleen Vandenhoudt en het pianospel van Gene Taylor. Tim is dus in goed gezelschap beland. Voor de rest is de Rhythm Revue nog altijd dezelfde met Boss op de upright bass, Dennis “Tubs” De Gier aan de drums en Bart Stone op sax.

Recept is zeer eenvoudig: geef de mensen een leuke tijd met een portie Lowdown Boogie Blues 'n' Upbeat Swing. Succes verzekerd en hopelijk waren de beentjes ingesmeerd en had iedereen zijn dansschoenen aangetrokken.

De  Missy Sippy was aangenaam gevuld toen de band haar intrede deed en we vertrokken met ‘Unfriend You’, nummer over de huidige sociale media. De rest van de eerste set bestond uit een stevige greep songs afkomstig uit de nieuwste schijf van de band, zoals ‘Rollin On’, ‘No More Fighting’ of het fijne ‘Junior’s Mambo’. Ola, hoor ik u al zeggen, maar op de cd speelden wel ene Gene Taylor en James Harman mee? Klopt als een zwerende vinger, vandaar de “guests” op de affiche, want voor de gelegenheid bemande Ilia De Neve aka Ilja Scotch de toetsen, werd James Harman op de harp vervangen door Olivier Vandenbouwenheede, zoals op ‘Did The Best I Could’ en de vrouwelijke stem op ‘The Way It’s Gonna Be’ kwam van Janne Blommaerts . Amai, wat een stem heeft die madam,; slechts één nummer bracht ze maar iedereen werd omver geblazen. Hetzelfde konden wij zeggen van Olivier op de Mississippi saxofoon, jeez, that boy can blow a harp man!! Prachtige vertolking op ‘Did the Best I Could en ‘ de geweldige afsluiter van de eerste set ‘Drop You Like A Bad Habit’, een kanjer van een song. Tijd om even op adem te komen en een beetje lucht te happen, want het was bloedheet in de joint.

Na een korte pauze, kwamen de jongens terug de bühne opgestapt. Niks voorbereid, want ze gingen wel zien wat ze zouden spelen. Dat beloofde weer een lange avond te worden, Tim kennende. We kregen echter eerst wat minder goed nieuws, want Tim liet ons weten dat Boss de band ging verlaten en aan zijn laatste optreden toe was. Hij benadrukte dat het in alle vriendschap gebeurde en dat er al een vervanger klaar stond doch liet de zaal in het ongewisse wat betreft de naam. All the best Boss!

Allez, hierna was het volle gas geven en genieten van de muzikale talenten van de band en die hebben ze in overvloed. De warme klanken die Bart uit zijn sax perst tillen het geheel naar een ander niveau. Dennis drumt als een metronoom en Tim, wel Tim is Tim, altijd zijn eigen zelve, met de juiste gitaarlicks op de juiste momenten. In deze tweede set greep de band terug naar hun eerste cd ‘Hard To Catch’ met nummers als ‘Red Hair’, ‘How Long’, ‘Wiggle ’n Wobble’, waarmee ze de dansers op de vloer kregen, ‘This Ship’ of het fijne ‘Wild Calypso Night’, songs die iedereen even in de vakantiesfeer bracht. Tussendoor al een streepje T-Bone Walker of Jimmy Reed en iedereen was tevreden.

Zoals verwacht bouwde Tim hier een feestje en het was al ver na middernacht maar Tim was blijkbaar niet zinnens om direct te stoppen. Men zou wellicht de stekker er moeten uit trekken. Voor mij was het echter mooi geweest, ik voelde dat het tijd werd om mijn bedstee op te zoeken.

Fijn optreden, met veel sterke eigen nummers en een aanrader om eens mee te pikken als je zijn hebt om een feestje te bouwen. Nice job guys! Voor mij, nu even tijd voor een welverdiende vakantie. Twee weken er tussen uit om de batterijen op te laden. Hasta la vista Baby !!!!

Marcel